Vrijwilliger van de maand Februari

Ik woon al sinds 1981 in Den Haag, ben getrouwd met een Haagse en ik tennis in  Den Haag maar Haags zou ik mezelf niet noemen want ik ben eigenlijk een geboren en getogen Tukker en dat ik in de Acherhoek ben beland is puur toeval.  

Het begon allemaal in de jaren 90 toen ik met mijn gezin bij toeval terecht kwam in een oude boerderij van kennissen aan de rand van Borculo. In die jaren werkte ik als ontwikkelingswerker en  bedrijfsconsultant in Tanzania en Kenia. Tussen die verschillende missies door verbleven we dan in Borculo. Daar hebben een grote liefde opgevat voor Borculo en omgeving en zijn we fan geworden van de band Boh foi Toch. Bijkomend voordeel;  Twents en Achterhoeks is heel nauw verwant en ik kon en kan dus prima met mijn Twents hier uit de voeten.

14 jaar geleden, de kinderen waren uit huis en we waren minder gebonden aan Den Haag en dus kwam wederom de gedachte om in de  Achterhoek te gaan wonen. En zo kwamen we terecht in Halle, op park Bos en Enk bijna naast  de tennisclub. En toen in 2011, ben ik  voor de eerste keer proeflid geworden bij LTC Zelhem. Een geweldig aanbod:  Niels leerde me  in die drie lessen ook nog een nieuwe tennisgreep met meer spin.  En dan was er ook nog een wekelijkse toss avond, een mooie manier om aan te sluiten. Maar het zou toch niet erg lang duren.  Ik kreeg een mooi aanbod om 4 jaar in West Afrika  te gaan werken om daar het kleinbedrijf in de agrarische sector in Benin te ondersteunen.

Teruggekomen in 2018 vestigden we ons weer in Den Haag. Maar na verloop van tijd lonkte de Achterhoek weer. En wat schetste onze verbazing: het vakantiehuis op Bos en Enk dat we in 2011 hadden gehuurd stond nu ineens  te koop. Daar hoefden we niet lang over na te denken. En nu zitten we een kwart van de tijd in de bossen in  Halle en  drie kwart van de tijd in het Den Haag en tennis ik aan beide kanten.

Dus, in januari 2021 werd ik opnieuw lid.  En door Els (Nijdam)  werd ik de club ‘ingezogen’. Ze  introduceerde mij bij Henk Voorend (‘wel geschikt tennismaatje voor jou’). Dat klopte zeker, al moet ik het meestal afleggen tegen deze superfitte zeventiger). Ik was al snel op mijn plek binnen deze club, en wist mijn deelaanwezigheid goed te combineren met de barcie . Maar een bar runnen was toch niet helemaal mijn ding.  

Dus toen  die bestuursoptie zich voordeed en ik me realiseerde dat ik een deel van de (penningmeester) taken prima op afstand kon doen was de keuze snel gemaakt. Ook door Corona raakte het gebruik van internet (voor afhangen banen, maar ook voor boeken derden (Meet en Play) steeds meer in zwang. Contant geld hebben we in die tijd toen ook afgeschaft.

En zo ben ik een soort mobiele vrijwilliger van de club geworden. Deels opererend vanuit  Bos en Enk deels vanuit Den Haag. Voor bellen, internetten, boekhouding maakte dat allemaal weinig uit. En ik doe het met liefde want ik vind het een enorm fijne club, fraai gelegen in mijn ‘achtertuin’  waar ik  veel (tennis)plezier heb beleefd in de afgelopen jaren en alleen daarom me graag ook inzet voor de zaken daaromheen. En dat draagt weer bij dat je je toch meer verbonden voelt met de club.  Het is heel mooi om de verhalen van al die andere vrijwilligers te lezen. Daar  straalt toch een grote betrokkenheid bij de club vanaf. Voor een ieder die nog geen vrijwilliger is zou ik zeggen: doe ook mee om er samen iets moois van te maken.

Ik vind het leuk om het stokje over te dragen aan een van de jongere vrijwilligers in onze club te weten Rutger Alink. Net als ik  ook vrijwilliger op afstand.